Συχνές Ερωτήσεις

Τα παιδιά που δυσκολεύονται στην αδρή και λεπτή κίνηση χωρίς κάποιο νευρολογικό ή νοητικό πρόβλημα έχουν κατά καιρούς χαρακτηριστεί «αδέξια» ή «άχαρα». Στη σημερινή εποχή όλα αυτά τα παιδιά ανήκουν διαγνωστικά στην ομάδα της αναπτυξιακής δυσπραγίας ή αλλιώς αναπτυξιακής διαταραχής συντονισμού (Developmental Coordination Disorder). Παρατηρείται σε ποσοστό 6% και προσβάλλει πιο συχνά τα αγόρια αλλά και τα παιδιά που έχουν γεννηθεί πρόωρα. Αρκετά από αυτά παύουν να είναι αδέξια μεγαλώνοντας, όμως εμφανίζουν μαθησιακές δυσκολίες, και άλλα παρουσιάζουν προβλήματα αυτοπεποίθησης και κοινωνικότητας. Εάν η έντονη ενεργητικότητα και «απροσεξία» του παιδιού συνεχίσουν να υφίστανται και να δημιουργούν δυσκολίες σε διάφορους τομείς της ζωής του, είναι πολύ πιθανή η διάγνωση της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητας. "Ο γιος μου συνεχώς χαζεύει" "Στριφογυρίζει διαρκώς στην καρέκλα του, χάνει το μολύβι από τα χέρια του και δεν συγκεντρώνεται με τίποτα στα μαθήματά του" "Γίνεται ενοχλητικός και θέλει να είναι όλη την ώρα μέσα στα πόδια μας" "Κάνουμε 3 ώρες να τελειώσουμε μια άσκηση 10 λεπτών" "Δε με ακούει" "Είναι έξυπνος, αλλά βαριέται" Όλα τα παιδιά, ειδικά τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, τείνουν συχνά να μην μπορούν να ελέγξουν τις ορμές τους ή να περιορίσουν την κινητικότητά τους. Εν μέρει, αυτό θεωρείται δικαιολογημένο. Ωστόσο, εάν η έντονη ενεργητικότητα και «απροσεξία» συνεχίσουν να υφίστανται και σε μετέπειτα εξελικτικά στάδια, δημιουργώντας δυσκολίες σε διάφορους τομείς της ζωής του παιδιού, είναι πολύ πιθανό η διάγνωση να είναι ΔΕΠ-Υ. Τι νομίζετε θα ήθελε να πει ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ; • Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ πουθενά και δυσκολεύομαι να ακούσω μια εντολή • Όλα είναι μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου και νιώθω σαν να δέχομαι πολλές πληροφορίες ταυτόχρονα • Δεν μπορώ να ελέγξω τη σκέψη μου και τείνω να μεταπηδώ από το ένα θέμα στο άλλο • Κουράζομαι εύκολα και πιστεύω πως δεν θα τα καταφέρω • Όταν μου φωνάζετε ή με μαλώνετε, αποσυντονίζομαι περισσότερο και θυμώνω απίστευτα • Νιώθω ότι δεν με αγαπάει και δεν με θέλει κανείς • Όταν με απειλείτε, αναγκάζομαι να λέω περισσότερα ψέματα, γιατί φοβάμαι την τιμωρία • Όταν μου κάνετε συνέχεια παρατηρήσεις, θέλω να κλείσω τα αυτιά μου • Μη με συγκρίνετε διαρκώς με τους συμμαθητές μου! Δεν είμαι "κακό παιδί". Είμαι μοναδικός! • Μη μου κάνετε όλα τα χατίρια. Ζητάω πολλά, γιατί σας δοκιμάζω. Έχω ανάγκη από πρόγραμμα, οργάνωση και όρια • Θέλω να με αγαπάτε και να είστε περήφανοι για μένα Το ποσοστό των παιδιών που φαίνεται ότι έχουν ΔΕΠ - Υ είναι 3 - 5% περίπου του γενικού πληθυσμού, 80% εκ των οποίων είναι αγόρια. Σύμφωνα με έρευνες το 50 - 70% των παιδιών που διαγνώστηκαν με ΔΕΠ - Υ εξακολουθούν να εμφανίζουν προβλήματα και στην εφηβεία. Επομένως, κρίνεται απαραίτητη η άμεση παρέμβαση, που μάλιστα θα είναι αποκλειστικά σχεδιασμένη για το εκάστοτε παιδί και θα δίνει έμφαση στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής του. http://www.gkoltsiou.gr/el/article_groups/22/articles/155-abd http://www.iatronet.gr/ygeia/paidiatriki/article/28938/i-diaspasi-prosoxis-sta-paidia-apo-ton-aprosexto-mathiti-ews-tin-yperkinitikotita.html

Πολλοί γονείς έρχονται αντιμέτωποι με μια δύσκολη πραγματικότητα: το παιδί τους «βρέχει» το κρεβάτι του το βράδυ. Τι πρέπει να γνωρίζουν για τη βραδινή ενούρηση; H ικανότητα του παιδιού να ελέγχει τους σφιγκτήρες του οργανώνεται σταδιακά, από το τέλος του πρώτου έτους, και θεωρούμε ότι έχει κατακτηθεί οριστικά μόνον εφόσον έχει γίνει αυτόματη, δηλαδή γύρω στα τρία με τέσσερα χρόνια. Αυτή η πορεία εξαρτάται από τη νευρολογική ωρίμανση του παιδιού, αλλά και από τα μηνύματα που παίρνει από το περιβάλλον του. Υπάρχουν, όμως, παιδιά που για διάφορους λόγους δυσκολεύονται, κυρίως τη νύχτα, να ελέγξουν την κύστη τους και «βρέχονται». Αυτό αποκαλείται «ενούρηση» και χαρακτηρίζεται από την επανειλημμένη κένωση της κύστης του παιδιού –στο κρεβάτι ή στα ρούχα– χωρίς τη θέλησή του. Αποτελεί πρόβλημα όταν εξακολουθεί να συμβαίνει μετά τα πέντε χρόνια και με συχνότητα τουλάχιστον δυο φορές το μήνα, ενώ για τα μεγαλύτερα παιδιά μια φορά το μήνα. Η νυχτερινή ενούρηση έχει χαρακτηριστεί ως το πιο συχνό και χρόνιο πρόβλημα των παιδιών αλλά και των γονιών τους. Πρόκειται για ένα σύμπτωμα που αφορά το 10-15% των παιδιών με μια σαφή υπεροχή των αγοριών (2 προς 1) σε σχέση με τα κορίτσια. Γιατί «βρέχεται»; Η ενούρηση διακρίνεται σε οργανική, όταν οφείλεται σε μια σωματική νόσο, όπως στον σακχαρώδη διαβήτη, σε λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος ή σε επιληπτική διαταραχή και σε λειτουργική, όταν δεν μπορεί να αποδοθεί σε κάποια οργανική διαταραχή. Η νυχτερινή ενούρηση χαρακτηρίζεται πρωτοπαθής, όταν το παιδί δεν έχει υπάρξει στεγνό ποτέ για διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών, και δευτεροπαθής, όταν το παιδί στο παρελθόν έχει υπάρξει στεγνό για ένα χρόνο. Περίπου το 75% των ενουρητικών παιδιών έχει πρωτοπαθή ενούρηση. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η πρωτοπαθής ενούρηση οφείλεται σε βιολογικούς-γενετικούς παράγοντες και πρέπει να θεωρείται καθυστέρηση της ωρίμανσης. Όσον αφορά την δευτεροπαθή ενούρηση, εμφανίζεται συχνά γύρω στα πέντε με οχτώ χρόνια, έπειτα από κάποιο γεγονός, όπως για παράδειγμα ο ερχομός καινούριου παιδιού στην οικογένεια, η επιστροφή στο σχολείο, ένα ταξίδι κι ο αποχωρισμός από τους γονείς του, τα προβλήματα στη σχέση μεταξύ των γονιών, η συγκρουσιακή ατμόσφαιρα κ.λπ. Συχνά, στην ίδια οικογένεια, κάποιος από τους γονείς ή τα άλλα παιδιά τους ίσως ήταν επίσης ενουρητικά. Αρκετοί γονείς συνήθως επικαλούνται το βαθύ ύπνο του παιδιού ως αιτία της ενούρησης. Χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι κοιμάται τόσο βαθιά, που δεν καταλαβαίνει ότι θέλει να ουρήσει και έτσι «βρέχεται». Ανεξάρτητα όμως από την αιτιολογία της ενούρησης, το σύμπτωμα είναι πηγή ντροπής, ταπείνωσης και δυσφορίας για το παιδί. Νιώθει ανίσχυρο, αβοήθητο και ανίκανο να ελέγξει την κατάσταση. Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς; Να μη δίνουν πολλά υγρά στο παιδί πριν από τον ύπνο, χωρίς ωστόσο να υπερβάλλουν. Να ξυπνούν το παιδί τους τη νύχτα για ένα διάστημα 3 με 4 εβδομάδων, μία έως μιάμιση ώρα από την στιγμή που κοιμήθηκε. Να αποφεύγουν τις παρατηρήσεις ή την ειρωνεία για το πρόβλημα του παιδιού. Αν το πρόβλημα παραμένει, η αναζήτηση βοήθειας από ειδικό είναι απαραίτητη. Η αντιμετώπιση της ενούρησης κατευθύνεται: Στην επανεκπαίδευση του παιδιού σχετικά με την καθαριότητα ή την τουαλέτα, η οποία ενδεχομένως στο παρελθόν να ήταν πολύ πιεστική ή πρώιμη κ.λπ. Στη βελτίωση της σχέσης του παιδιού με την οικογένεια. Σε κάποιες περιπτώσεις, η φαρμακευτική αγωγή έχει καλά αποτελέσματα, όμως πριν από την ηλικία των 6 ετών δεν προτιμάται. http://www.akappatou.gr/index.php/2010-10-13-12-28-05/1779-2011-06-16-10-36-53      

Έχει πολλές δυνατότητες, αλλά δεν προσπαθεί αρκετά στο σπίτι" δηλώνει κοφτά ο δυσαρεστημένος με την επίδοση του παιδιού σας εκπαιδευτικός στην καθιερωμένη ενημέρωση γονέων. Γνέφετε με σφιγμένα χείλη σκεπτικοί και προβληματισμένοι, αλλά έχετε ακούσει το αυτονόητο: φυσικά δεν προσπαθεί αρκετά στο σπίτι -δεν ανοίγει βιβλίο. Το ξέρετε, το βλέπετε, το επισημαίνετε, τσακώνεστε διαρκώς. Και εννοείται πvς είναι έξυπνο και έχει δυνατότητες -χρειάστηκε το μισό χρόνο από εσάς για να μάθει πώς λειτουργεί ο αποκωδικοποιητής της τηλεόρασης ή το καινούριο τάμπλετ. Συχνά, τα παιδιά αρνούνται να μελετήσουν επαρκώς για το σχολείο παρά τις επίμονες παραινέσεις/παρακλήσεις/τιμωρίες/πιέσεις των γονιών και των εκπαιδευτικών. Διαβάστε τι μπορεί να προκαλεί αυτή τους την άρνηση και ποιες λύσεις μπορείτε να δώσετε στο αιώνιο πρόβλημα του "τεμπέλη μαθητή". Πριν σπεύσετε να αποδώσετε κατηγορίες τεμπελιάς κι ανευθυνότητας, καλό είναι να εξετάσετε την περίπτωση Δ.Ε.Π-Υ. Τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - ή κατά το κοινώς λεγόμενο, Διάσπαση Προσοχής - δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν σε μία συγκεκριμένη δραστηριότητα, καθώς αποσπώνται εύκολα από διάφορα εξωτερικά ερεθίσματα. Χαρακτηριστικά συμπτώματα της Διαταραχής αυτής είναι η δυσκολία ολοκλήρωσης μιας δραστηριότητας, η διαρκής διάθεση για αλλαγή θέματος/δραστηριότητας, η αίσθηση ότι δεν ακούν τον συνομιλητή τους, οι βιαστικά δοσμένες, λάθος απαντήσεις αλλά και άλλου τύπου συνήθειες, όπως το να ξεχνούν συχνά τα πράγματά τους. Ένα παιδί με Δ.Ε.Π. -Υ. αντιμετωπίζει δυσκολίες στο να εστιάσει στα ερεθίσματα, να τα επεξεργαστεί και να διατηρήσει το μυαλό του συγκεντρωμένο και σε εγρήγορση. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε: Προσπαθήστε να προωθήσετε το καλά οργανωμένο, συγκεντρωμένο διάβασμα. Ορίστε συγκεκριμένη ώρα και χώρο μελέτης και περιορίστε όσο μπορείτε τα αποδιοργανωτικά ερεθίσματα (τηλεόραση, αδέλφια που παίζουν κ.λ.π.). Οπλιστείτε με υπομονή και βοηθήστε το παιδί να φτιάξει ένα πλάνο διαβάσματος. Από τους ειδικούς συνιστάται ο έλεγχος της προόδου του παιδιού - αφήστε το να μελετήσει μόνο, χωρίς να διορθώνετε τα λάθη του ή να στέκεστε διαρκώς στο πλευρό του, αλλά κάντε μια μικρή "επιθεώρηση" κάθε τόσο. Αν οι προσπάθειές σας δεν αποδώσουν, απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό. Ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα ειδικής διαπαιδαγώγησης ή εργοθεραπείας θα μπορέσει σίγουρα να δώσει τη λύση που εσείς αδυνατείτε να προσφέρετε. http://www.mama365.gr/19906/giati-to-paidi-den-diavazei.html  

Πότε πρέπει να μιλήσει ένα παιδί; Είναι μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις που κάνουν οι γονείς στους ειδικούς. Σε περίπτωση μάλιστα που γίνει 3 ετών και δεν έχει μιλήσει, η ανησυχία των γονέων μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει στο γενικό πληθυσμό, έδειξαν ότι το 4% των παιδιών σε αυτήν την ηλικία παρουσιάζει καθυστέρηση στο λόγο, ενώ τα αγόρια δυσκολεύονται να μιλήσουν σε σύγκριση με τα κορίτσια. Υπάρχουν αιτίες που το παιδί δεν έχει μιλήσει μέχρι αυτήν την ηλικία. Για παράδειγμα μπορεί να μην είναι ακόμη ώριμοι οι μύες του στόματος και έτσι το παιδί να δυσκολεύεται να προφέρει κάθε φθόγγο. Ίσως το περιβάλλον που μεγαλώνει να είναι προβληματικό και να έχει μπλοκαριστεί. Όταν βέβαια εννοούμε προβληματικό αυτό μπορεί να συμπεριλάβει μία μετακόμιση, ένα άλλο αδελφάκι που ήρθε στην οικογένεια αλλά και κάποιο ξαφνικό πένθος. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες ενδείξεις, τις οποίες μόλις παρατηρήσετε στο παιδί σας θα πρέπει να απευθυνθείτε άμεσα σε ειδικό. Ποιες είναι αυτές;

• Όταν το παιδί επικοινωνεί μόνο με νοήματα • Συλλαβίζει ή λέει λέξεις που όπως μαμά και μπαμπά • Ο λόγος του δεν είναι κατανοητός από τους γύρω του • Όταν του λέμε κάτι, για παράδειγμα «φέρε τα παιχνίδια σου», εκείνο δεν ακολουθεί τις οδηγίες ή τις εντολές • Όταν δεν συνδυάζει λέξεις • Όταν δεν απαντά σε ερωτήσεις τύπου «ναι – όχι» • Δεν αναγνωρίζει τα βασικά χρώματα όπως το μπλε, το κόκκινο, το πράσινο

  ΠΗΓΗ: http://www.mothersblog.gr/o-kosmos-toy-paidioy/item/12765-einai-3-eton-kai-den-milaei-einai-anisyxitiko